Afscheid

Als de dag komt dat ik je moet missen,

laat het door schuld of misverstand zijn,

en niet door de dood.

 

Hoe moet ik aan deze tafel zitten,

deze koffiekan heffen, dit mes over het brood

laten gaan, als ik niet weet dat jij elders

aan tafel zit, koffie inschenkt, de dag begint?

 

Ik kan het aan om niets van je te weten

behalve dat waar je ademhaalt

er niet zo’n ondraaglijke leegte kan zijn

die niets meeneemt, niets achterlaat.

 

Als het moet zal ik je vergeten, zoals deze kan

dit mes jou zullen vergeten op voorwaarde

dat je bent opgestaan, we je weg zagen gaan

maar hoe moet ik de dag beginnen

 

als je alleen maar dood bent, stomweg dood,

wegend als lood in al deze dingen, dit mes,

deze tafel, dit brood, nooit weg

kunt gaan om mij niet te missen?

 

Hoe raak ik je kwijt als je nergens bent,

behalve in mij, ik ben niet zo wijd.

 

Charles Ducal - Tijd voor vrede