Hij haalde zich Plinius voor de geest - bij de klassieken had hij altijd de gewaarwording binnen te treden in een geordende ruimte, ieder woord op zijn eigen plaats in het onlosmakelijke verband van de grammatica.
-
Hij wist zeker dat als God een gedaante had, Hij de zee zou zijn, zinloos klotsend in zijn onmetelijkheid.
