Dit vertrouwen wordt doelbewust verder ondermijnd door politici die in
naam van de democratie het wantrouwen in de democratie voeden. Hoe
verdeeld het volk ook is, er staan om de haverklap leiders op die de
uiteenlopende vormen van onvrede mobiliseren en pretenderen dat zij
namens het gehele volk spreken. Zij spiegelen het volk voor dat het een
monopolie heeft op het gezonde verstand en dat het homogeen is in
zoverre het wordt verraden door de politieke elite. Zij presenteren het
als een vanzelfsprekendheid dat de gezonde volkswil, die door de
heersende klasse wordt genegeerd, naadloos samenvalt met hun eigen
standpunten en elke mening die afwijkt van die van hen, beschouwen zij
als een verloochening van het soevereine volk en een verkrachting van de
democratie. Zij doen een beroep op emotie en presenteren rationaliteit
als een instrument van het establishment. Het volk heeft geen behoefte
aan feiten of argumenten, omdat het volk donders goed weet dat
argumentatie een onderdeel is van het complot om het volk te onderwerpen
en dat dat de feiten zijn. Met de insinuatie dat de democratische
instituties het werktuig zijn waarmee de politieke elite het volk knecht
en kleineert, zetten zij het volk in naam van de democratie op tegen de
democratie, die in hun visie geen democratie mag heten als zij niet
neerkomt op een compromisloze alleenheerschappij van hun eigen gelijk.
Ilja Leonard Pfeiffer - Alkibiades